Project appelmoes – column Uitblinkers mei 2019
Kun jij je voorstellen hoe het voelt als je jezelf structureel verveeld, niet af en toe een middag maar dag in dag uit? Voor ons vitale mensen, die midden in het leven staan, is dat bijna niet voor te stellen? Toch is het de realiteit voor veel ouderen, met en zonder dementie, die permanent in een zorginstelling wonen.
Veel van deze mensen zijn hun leven lang actief zijn geweest, hebben voor hun geliefden gezorgd en een huishouden gerund. Eenmaal in het verzorgingshuis vallen bijna alle bezigheden weg en dat is jammer want zodra je op die leeftijd stopt met het schillen van je appel en het inschenken van je koffie verdwijnen die vaardigheden als sneeuw voor de zon. Voor je het weet lukt het niet meer of ben je bang dat het niet meer lukt.
Werk jij in een zorginstelling voor ouderen en wil je hiermee aan de slag? Je kunt met kleine stapjes beginnen, denk bijvoorbeeld eens heel eenvoudig aan het maken van verse appelmoes. Je kunt samen met bewoners de appels schillen en snijden. Het maken van appelmoes biedt tegelijkertijd veel stof tot praten; welke appelsoort ga je gebruiken, hoe ga je de moes maken, welke specerijen voeg je toe; kaneel, steranijs, citroenschil, wel of juist geen suiker of misschien honing. Pureer je de appelmoes of maak je er een compote van. Doe daarbij vooral een beroep op de jarenlange kookervaring van je bewoners, veel dames hebben decennia lang voor hun gezin gekookt en delen hun kennis met plezier.
Betrek je dan ook nog een medewerker zonder kookervaring bij deze activiteit dan heb je de spreekwoordelijke drie vliegen in één klap: lekkere appelmoes voor bij het eten, bewoonster voelt zich onderdeel van het huishouden en medewerker leert appelmoes maken.